Trzeciego dnia   szczęśliwego dla nas tygodnia postanowiliśmy…zatańczyć. Niesieni dobrym rytmem wyuczonych wcześniej kroków rozedrgaliśmy podłogę drugiego piętra i parteru naszej szkoły. Starsi tańczyli Belgijkę, młodszym przypadła w udziale polka. O sile tego dnia niech świadczy setka pytań: Kiedy znowu będziemy tańczyć? i rozpłomienione spojrzenie po usłyszeniu odpowiedzi: Obiecuję, że w każdym miesiącu zrobimy Dzień aktywnej przerwy. A czyż nie jest to szczęście właśnie?!